Czy Rolf odważy się zagadać z Ofelią? Czy uda mu się z nią zaprzyjaźnić? Jest przecież taki nieśmiały!

Trochę przygód, trochę miłości i spory ładunek humoru!

Pierwsza z trzech książek o Rolfie szwedzkiej autorki Evy Susso i francuskiego ilustratora Benjamina Chauda. Do samodzielnego lub głośnego czytania.

Wakacje na wyspie u dziadków z pierwszą przyjaźnią, nauką pływania, domkiem do zabawy, chodzeniem po drzewach, statkami w butelce i wakacyjnymi stopami.

Poznajcie Selmę, Sznurówkę i dość szczególnego ptaka!

Chcecie bawić się w teatr razem z Lassem i Mają? Skrzyknijcie się w kilka osób, pozbierajcie rekwizyty i zacznijcie próby do jednego z czterech spektakli z tej książki!

Dwanaście opowiadań o Kajtku, Misiu i Tosi napisanych przez autorów książek o Mamie Mu – w sam raz do głośnego czytania najmłodszym – przed snem lub o każdej innej porze dnia.

Czasem, będąc w towarzystwie, czuję się jak przebrany za kogoś innego. Kogoś, kto co prawda przypomina mnie, ale ja stoję obok.

Książka dla tych, którzy kiedykolwiek czuli się inni lub czuli bardziej niż inni.

Kolejne spotkanie z mrówkojadem i orzesznicą – tym razem będzie karnawałowo, ale też jak zawsze refleksyjnie. Bo czym się różnią białe kłamstwa od zwykłych?

Co zrobić, jeśli chce się wypaść jak najlepiej, a popełnia się gafę za gafą? Dramatyczny splot niezręcznych sytuacji towarzyskich z zaskakującym zakończeniem.

Druga książka o chłopcu i jego króliku Skarpetce, w której niezawodny Benjamin Chaud pełni rolę zarówno ilustratora, jak i autora tekstu.

Zabawna, filozofująca opowieść w 24 rozdziałach do czytania w każdy grudniowy wieczór aż do Wigilii!

Kolejna książka Astrid Lindgren zilustrowana przez Marit Törnqvist, która wspaniale potrafi oddać charakter dawnej Smalandii oraz jej mieszkańców.

Wzruszająca, ale też pełna wyważonego humoru historia Johana, wiejskiego chłopca.

Jak to jest – opuścić swój dom w poszukiwaniu nowego? Ile trzeba znieść trudów podróży i co nas czeka, gdy dobijemy do nowego brzegu?

Pija Lindenbaum podejmuje bardzo aktualny temat, ale robi to oczywiście na swój sposób – nie interesują jej statystyki i uogólnienia, pochyla się nad emocjami i mikroświatem jednostki.